Sentimental Violence: Lacus Somniorum : Unknown Stars

Tied Puppets

Liani
Είμαι ο ιππότης της τετράγωνης κρέπας,
ο άρχοντας του κηκλιδώματος,
ο πρίγκιπας της τουαλέτας,
είμαι το φως του φρένου,
η βουβαλική μάζα του τραίνου,
είμαι ο σκουπιδοφάγος του σπιτιού σας.
Είμαι ο άρχοντας
Είμαι ο Μεγιστάνας
Είμαι πριγκίπισσα
Είμαι ο διακόπτης

ΕΙΜΑΙ... Ο Άκυρος Λόρδος
(τυχών συμπτώσεις με αληθινά πρόσωπα είναι τυχαίες)
Σήμερα έκλεισα τα 5 μου :D

Never Judge a Book By It's Cover ;)

<-------------------------------->

Adis
Αν σου πω ποιος είμαι σήμερα, δε θα ξέρεις ποιος θα 'μαι αύριο. Αν προσπαθήσω να σου πω ποιος θα είμαι αύριο από σήμερα, ίσως και να κάνω λάθος. Το χθες είναι πλέον πολύ μακριά. Έτσι γράφω για να "σώσω" το ποιος είμαι τη στιγμή που το κάνω.. Όλοι μας αλλάζουμε, αρκεί να ξέρεις να χειριστείς σωστά αυτό που γίνεσαι..

Παρασκευή, Οκτωβρίου 15, 2010

Lacus Somniorum : Unknown Stars

13:02 | Blessed by Liani |

Κεφαλαιο Τριτο.

Εκατομμύρια συγνώμη για την τεραστια αργοπορια στο να τελειωσω την ιστορια, ομως δεν καταφερα να την τελειωσω.
Επεισης θελω να ανακοινώσω οτι για 9 μηνες θα απουσιαζω απ το Βλογ γιατι μου ηρθε το χαρτι για το στρατο οποτε οταν θα γυρισω θα ξαναγραψω την ιστορια σε εκδοση 2 :Ρ καλυτερη με δερματινο εξωφυλλο :Ρ
Μεχρι τον Νοεμβριο να εισαστε ολοι καλα :)
Lianiς

Το βραδυ βαλαμε ολοι τα καλα μας και πηγαμε στην κοντινη πολη, το καμπινγκ ηταν αναμεσα σε δυο πολεις, η μια ηταν για clubbing και η άλλη ηταν γεματη από καφετερειες. Οι μερες περνουσαν ανεμελα, με παιχνιδια, βραδιες χορου και βραδιες που μαζευομασταν γυρω από μια φωτια με δυο-τρεις κιθαρες και τραγουδουσαμε. Ηταν ωραια να μην σκεφτεσαι τιποτα περα από το τωρα. Περασαν δυο βδομαδες από τοτε που ηρθαμε. Ηταν σαββατο και ετοιμαζομασταν να παμε κλασσικα σε καποιο club για να χορεψουμε. Ξεραμε από μικροι πως το σαββατο η πολη γεμιζει από τις τριγυρω περιοχες, ηταν η καλυτερη μερα για γνωριμιες. Ηταν ολοι ετοιμοι, εκτος από μενα. Ηθελα να ξεκουραστω λιγο απ ολες αυτές τις ξεφρενες βραδιες γεματες από αλκοολ και ατελειωτο χορο. Όταν εφυγαν τα παιδια, εκατσα για λιγο και αφουγκραστικα, ακουγοντουσαν μονο καποιες φωνες και μουσικη από την άλλη ακρη του καμπινγκ και ο σταθερος ρυθμικος χτυπος των κυματων. Ανοιξα ένα μπουκαλι κρασι και πηρα δυο ποτηρια μαζι μου, περπατησα μεχρι την παραλια. Βρηκα μια απομακρη ξαπλωστρα και ξαπλωσα με τα ματια κλειστα. Ακουγα και προσπαθουσα να φιλτραρω τους ηχους. Κυματα, μια βαρκα στο βαθος να πλεει καπου. Ένα αμαξι περασε από τον δρομο που απεχει περιπου 100 μετρα από την παραλια. Τα φυλλα των δεντρων θρυωνταν από τον αερα. Καποιοι τραγουδουσαν μεσα στο καμπινγκ. Ακουγα την ιδια μου την αναπνοη.

Απλωσα το χερι μου για να πιασω το μπουκαλι. Εκεινη την στιγμη πιστευα ότι θα πεθανω, ενιωσα ένα χερι να με ακουμπαει στον ωμο και μια απαλη φωνη να με ρωταει ¨εισαστε καλα;¨.
Ουρλιαξα και από τον τρομο τραβηχτηκα για να απομακρυνθω. Αναποδογυρισα την ξαπλωστρα και βρεθηκα με το προσωπο στην αμμο. Ακουστηκε ένα γελιο, στην αρχη σιγανο και μετα δυναμωσε. Ηταν το πιο ομορφο γελιο που ειχα ακουσει στην ζωη μου. Ηταν απαλο, σιγανο, εκλεπτισμενο. Σαν να γελουσε ενας αγγελος. Σηκωθηκα για να δω ποιος ηταν. Μπροστα μου στεκοταν μια κοπελα, σκουρα μαλλια, ανοιχτοχρομη επιδερμιδα. Ηταν γυρω στην ηλικια μου. Φορουσε ένα κοκκινο πουλοβερ και τζιν. Πανω στους ωμους της ειχε μια κουβερτα και δεν φορουσε παπουτσια. Φανταστηκα το πώς φανηκε η ολη σκηνη από 3ο προσωπο και αρχισα να γελαω και εγω. Όλα ξεκινισαν με μια λογικη ερωτηση.

- περιμενετε καποιον;

- τι εννοεις;

- υπαρχουν δυο ποτηρια

- όχι, είναι κατι που κανω. Οχι δεν περιμενω κανεναν.

Πιασαμε κουβεντα, και ο πληθυντικος εγινε ενικος. Τα ποτηρια γεμισαν με κρασι. Μιλουσαμε για ωρες. Το ένα μπουκαλι κρασι διαδεχτηκε το άλλο. Τελικα καταληξαμε στο τροχοσπιτο μου να φιλιομαστε και να γδυνουμε ο ενας τον αλλον. Μεσα στην νυχτα τα ματια της αστραφταν σαν μικρα αστερια. Και η ανασα της πανω στο σωμα μου ηταν σκετη φωτια.

Ξυπνησα από την ζεστη, ειχα ιδρωσει. Ανοιγοντας τα ματια μου κοιταξα το ταβανι του τροχοσπιτου. Το κεφαλι μου βουιζε, και το στομα μου ηταν στεγνο. Ανακαθισα στο κρεβατι, κοιταξα τριγυρο μου και ειδα τα ρουχα μου στο πατωμα. Τοτε θυμηθηκα το τι εγινε το βραδυ που περασε. Εψαξα για να δω εάν υπηρχε κανενα σημαδι της κοπελας. Τιποτα που να υποδεικνυει ότι ηταν χτες εδώ. Σηκωθηκα, εκανα ένα βημα και αρχισα να ζαλιζομαι. Πιαστηκα απ οπου βρηκα με το ένα χερι και με το άλλο επιασα το κεφαλι μου, το ενιωθα βαρυ. Χρειαζομουν επιγοντως νερο και κατι για το κεφαλι μου γιατι εάν δεν εσπαγε από μονο του θα το εσπαγα εγω. ανοιγοντας τα ματια ειδα ότι ειμαι γυμνος. Ντυθηκα και βγηκα απ το τροχοσπιτο. Ολοι κάθοταν στο τραπεζι και ετρωγαν.

- καλως την ωραια κοιμωμενη.

- Προσπαθησαμε να σε ξυπνησουμε αλλα ό,τι και αν δοκιμασαμε αποτυχαμε.

- εχει κανεις κατι για το κεφαλι;

Όταν συνηλθα λιγο από τον πονοκεφαλο, εφαγα μαζι τους. Εκεινοι μου ειπαν το τι εχασα που δεν πηγα μαζι τους και εγω τους διηγηθηκα το πώς γνωρισα μια κοπελα. Παρελειψα το γεγονος ότι πιθανον καναμε ερωτα γιατι δεν υπηρχε λογος να το μαθουν ολοι τους. Μετα όταν μιλησα μονος μου με τον Χρηστο του ειπα τα παντα, το πώς καταληξαμε στο κρεβατι και ότι δεν θυμαμαι τιποτα.

- Δεν θυμασαι το ονομα της; Η εάν ειναι στο καμπινγκ;

- Όχι, τιποτα εκτος απο καποια σκορπια πραγματα, όπως το τι φορουσε και πως ηταν εμφανισιακα. Επισης ειχε και κατι παραξενο, όταν καναμε ερωτα ηταν παγωμενη. Παραξενο.

- Παντως εισαι απιστευτος, μια βραδια σε αφηνω μονο σου και γινεσαι κομματια, σαν να μην εφτανε αυτό κανεις σεξ με μια αγνωστη κοπελα που δεν ξερεις τιποτα για αυτην.

Τον κοιταξα με σοβαρο υφος
- Δεν καναμε σεξ, αλλα ερωτα.

- Καλα, καλα μην αρχισεις να μου αραδιαζεις τις ρομαντικες σου ιδεολογιες.

Δεν απαντησα γιατι ξεραμε και οι δυο το που θα κατεληγε η διαμαχη αυτή

- Γιατι δεν ρωτας στην ρεσεψιον; Μπορει να ξερουν ποια είναι.

Συνεχισαμε να μιλαμε οσο πηγαιναμε μαζι προς την ρεσεψιον. Όμως ηταν εκπληξη και για τους δυο μας αυτό που ακουσαμε «Όχι δεν υπαρχει καμια κοπελα που να μοιαζει στην περιγραφη που μου λετε και ουτε περασε καμια κοπελα από την εισοδο χτες το βραδυ»

- Μαλλον περασε στο καμπινγκ από την παραλια, γιαυτο δεν ηξερε τιποτα η ρεσεψιον.

Η μερα περασε και εγω ρωτουσα τον εαυτο μου. Δεν μπορουσα να καταλαβω το τι ειχε γινει, ποια ηταν η κοπελα, από πού ηταν και που είναι τωρα. Όλα αυτά ηταν παραξενα. Οι μερες συνεχισαν να περνανε και εγω συνεχισα να ειμαι σκεφτικός για ολο αυτό το συμβαν. Τελικα κατεληξα, στο ότι και να εγινε είναι στο παρελθον και εκει πρεπει να μεινει, σαν μια ευχαριστη αναμνηση. Εάν ηθελε να ερθει σε επαφη μαζι μου θα αφηνε κατι, κινητο, σταθερο, ένα email η τουλαχιστον θα μου ελεγε το ονομα της.

4 Commited Crimes:

Adis είπε...: Πολύ μου άρεσε που εμπλέκεται και ο συναισθηματικός τομέας στην υπόθεση.. ;)

Και να σου πω τι μ' έκανε να σκεφτώ? Μου άφησε την εντύπωση ότι η κοπέλα απλά δεν υπήρξε ποτέ.. Ήταν όλα στη φαντασία του τύπου, γιατί είχε ήδη πιεί αρκετά όσο ήταν στην ξαπλώστρα..
Ίσως πάλι να ήταν η Κυρά του φεγγαριού, ή ένα φάντασμα σταλμένο απ' τους νεκρούς..
Μάλλον σκέφτομαι πολύ... :S

Άντε να δούμε..
Καλημέρα! :); 17 Οκτωβρίου 2010 στις 11:38 π.μ.
Liani είπε...: πως να μην υπαρχει συναισθημα απο εναν αθεραπευτο ρομαντικο?

οσο για την δευτερη παραγραφο του σχολιου δεν ξερω να σου απαντησω παρα μονο σε ενα "Μάλλον σκέφτομαι πολύ... :S"
σταματα να σκεφτεσαι
αλλα την ιδια στιγμη μην σταματας
εμενα αυτο με "καιει" καθε φορα και καθε φορα το μετανιωνω.

ΥΓ: πρεπει να κανουμε κατι με το Player γιατι μου σπαει τα γαμημενα νευρα και θελω να το γαμησω αναπογα :@

απο εδω και στο εξης οι αναρτησεις δεν θα ειναι ανα βδομαδα γιατι θελω να τελειωσω την ιστορια σε μια συγκεκριμενη ωρα και μερα.
ελπιζω να μην υπαρχει προβλημα απο κανενα :)

Λιανι; 17 Οκτωβρίου 2010 στις 4:05 μ.μ.
Unidentified είπε...: Πολύ ωραίο κεφάλαιο,όμορφες εικόνες, αλλά...πού το πάς;Είμαι πολύ περίεργη να δω πού το πας...Αναμένω λοιπόν...

Φιλιά; 18 Οκτωβρίου 2010 στις 10:37 π.μ.
Adis είπε...: Κανένα πρόβλημα αρκεί να μη φύγει μετά το 2011.. :P

Όσο για το "σταμάτα να σκέφτεσαι", μη το σκέφτεσαι, δεν υπάρχει καν σαν επιλογή.. ;)

Άντε καλό μας ξημέρωμα, προβλέπω δύσκολη μέρα.. :S; 20 Οκτωβρίου 2010 στις 4:39 π.μ.